Never Forget

"Ik kan me niet herinneren of ik me ooit belangrijker heb gevoeld tijdens mijn jeugd dan op die specifieke dag in de openbare bibliotheek. Mijn vader merkte dat ik helemaal achter in het gebouw aan mijn huiswerk werkte. Hij vroeg me om een ​​woordenboek voor hem te zoeken en hem te helpen een Nederlands woord op te zoeken. Ik was 14 en opgewonden dat ik een kans had gevonden om de goedkeuring te krijgen van mijn vader met wie mijn relatie vrij nieuw was, aangezien ik tot mijn 12 door mijn grootouders was opgevoed. Ik wist niet dat het woord dat ik zo gretig opkeek, de loop van mijn leven zou bepalen. "Dementie" was wat de dokter had gezegd over de toestand van mijn grootmoeder. De koude, maar duidelijke uitleg in het woordenboek vatte de betekenis ervan voor ons gezin niet in het minst. De tijd verstreek en ik bleef zoeken naar meer informatie over de ziekte van Alzheimer. Samen met de pijn in mijn hart van het dagelijks verliezen van mijn grootmoeder, raakte ik meer gefascineerd door het menselijk brein. Tegen de tijd dat ik mijn Research Master in Neuroscience afrondde, was mijn grootmoeder overleden. Hoewel ik mijn studie over de ziekte van Alzheimer niet voortzette, bracht mijn passie voor het begrijpen van de hersenen me ertoe de neurobiologie van depressie te studeren aan gerenommeerde universiteiten zoals Oxford en Harvard. Uiteindelijk kan ik zeggen dat de pijn van het verlies van mijn grootmoeder me ertoe bracht de wetenschap na te streven die ik beschouw als mijn bevrijding in het leven. "